HOME
COACHING & SHOP
CONTACT
OVER
REVIEWS

Zoeken naar:

0

1-1 online/offline coaching – online masterclasses

HOME
COACHING & SHOP
CONTACT
OVER
REVIEWS

Skip to content

Mijn account

Inloggen

Gebruikersnaam of e-mailadres *

Wachtwoord *

Onthouden

Wachtwoord vergeten?

Forgot Password

Enter your email address or username and we’ll send you instructions to reset your password.

Username or Email Address

Search for:

Stay connected

Over Lianne

Ervaringsdeskundige coach bij eetstoornissen, coach voor IEDEREEN die sterker in de schoenen willen staan en een verandering willen creëren in het leven, schrijfster, spreker, inspirator. Gecertificeerd professional coach, evaringsdeskunige coach, personal trainer en masseuse.

Nieuwste berichten

Lichaamsbeeld en het brein
Wie heeft de regels bedacht?
De grootste illusie: Tijd heelt alle wonden

Review

Meteen vanaf het eerste gesprek voelde ik me ontzettend op mijn gemak bij Lianne. Ze is heel betrokken, inspirerend, een goede luisteraar en ook een onwijs lief. We hadden het tijdens een gesprek vaak over gebeurtenissen in de week zelf, over het verleden, over de totstandkoming van mijn problemen en over mijn vele – en chaotische – gedachten. Lianne wist vaak precies de goede vragen te stellen. De meeste vragen waren echt lastig te beantwoorden, maar daardoor werd ik wel aan het denken gezet. Lianne snapte mijn gedachten, zelfs als ik ze soms zelf niet snapte en bracht veel duidelijkheid. Aan het eind van een sessie kreeg ik dan vaak een opdracht mee voor die week, zodat ik er thuis ook mee aan de slag kon.

back to top

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Nieuwsbrief

First Name

I have read and agree to the terms & conditions

Email address:

Laat dit veld leeg als je een mens bent:

Instagram @lianneblacquiere

lianneblacquiere

➳ Ervaringsdeskundige coaching
∞ Eetstoornissen, intuïtief eten/leven, trauma
♡ Zelfliefde
♫ #coachlianne podcast
ꕥ Boek: ‘Een nieuw begin’
INTAKE👇🏽

Even een reminder dat je zo moedig bent. Ik zie je

Even een reminder dat je zo moedig bent. Ik zie je, en ben trots op elke stap die jij zet. 🤍

Trauma ligt op de loer in de stilte. Het is helem

Trauma ligt op de loer in de stilte.

Het is helemaal niet gek dat de stilte jou bang maakt. De paradox is wel dat, als we de gevoelens willen verwerken, we dit alleen maar kunnen doen als we ermee gaan zitten- als we onszelf leren om met onszelf te gaan zitten. Je bent veilig in het nu.

Is dit niet waarom wij zo bang zijn voor de stilte?

Want we zijn bang dat er iets omhoog komt.

We zijn bang dat de emoties ons aanvallen en levend opeten.

We zijn bang dat we dit niet overleven.

Deze gedachten mag je erkennen. Maar waarom zijn we zo bang om met onszelf te zijn?

Als we willen helen, zullen we het sociale stukje moeten aanspreken. Dit betekent het stukje in contact komen met je omgeving maar ook met jezelf.

Zelf reguleren is iets wat wij aan onszelf leren.

Weet je nog dat ik schreef dat gevoelens worden ervaren door ons lichaam?

Symptomen van stress kunnen letterlijk opslaan en veel lichamelijke klachten geven, in ons lichaam, zodra we een emotie onderdrukken omdat we bang zijn deze te verwerken.

Een goed ding om te herkennen is de acosiatie met de sensatie van de emotie die ons bang maakt. De gevoelens zijn een golf, en wij kunnen hier doorheen ademen.

Ze zullen je niet kapot maken. 🤍

Hoewel dit soms niet zo voelt, en de controle rond

Hoewel dit soms niet zo voelt, en de controle rondom voeding jou een lange tijd gaf wat je nodig had- waardoor het zo moeilijk is om het patroon te doorbreken- is het patroon waar je in vastloopt als jij een eetstoornis hebt, veel ongezonder dan álle voeding die je maar kunt bedenken of die jij op dit moment labelt als ongezond.

Labelen van voedingsmiddelen is trouwens een recept voor angst rondom eten en creëert vaak obsessie.

Dus even een reminder en een confrontatie: een eetstoornis hebben is ongezonder dan al het eten wat jij ziet/labelt als ongezond.

Blijf vandaag en aankomend weekend de stappen zetten naar heling. 🤍

Ik krijg vaak de vraag: ‘Hoe maak je dingen mind

Ik krijg vaak de vraag: ‘Hoe maak je dingen minder moeilijk? Hoe heel ik?’

Helen is, in mijn beleving, de realisatie dat we een leven kunnen leven wat niet gebaseerd is op wat we hebben meegemaakt. En omarmen dat dit trauma jouw kijk op de wereld heeft veranderd.

Ik zou liegen als ik zeg dat ik nooit getriggert word. Ik zou liegen als ik nooit terugga naar vroeger.

Beide gebeuren nog steeds. Ik geloof ook dat dit voor de rest van mijn leven, tot op zekere hoogte, zal gebeuren. Uiteindelijk probeer ik er niet meer voor weg te rennen. Ik probeer het niet meer weg te stoppen. Ik probeer niet meer mijn gedachten te veranderen.

Ik val niet meer terug in een eetstoornis of de controle rondom eten en bewegen.

Wat ik wel doe is in mijn lichaam komen en de emoties die er zijn voelen. Op dit soort momenten kan ik geen rationeel gesprek aangaan met mijn gedachten dus geef ik mijn emoties de ruimte door ze te voelen in mijn fysieke lichaam- waarnaar ik deze verstoor met neurologische (gedachten) processen, welke mij terug brengen naar het reguleren van mijn gevoel waardoor ik mij uiteindelijk geaard voel.

In Jip en Janneke taal betekent dit dat ik een gevoel voel, ik hier bewust van ben en ik weet wat ik kan doen om mijzelf weer te laten gronden.

Want laten we even eerlijk zijn; je wil niet elke fucking keer met elke zware en hevige emotie zitten.

Ik wil niet met elke herinnering zitten. Dat is niet het punt.

Het punt is om je er niet meer voor te verstoppen. Om te leren werken met je emoties, en deze niet meer weg te stoppen.

Mensen denken dat er een einddoel is. Een eindpunt in helen. Maar deze bestaat niet. In mijn beleving.

Ik heb vriendinnen die het licht en het donker in mij omarmen. Ik sta ervoor open om te communiceren over het licht en het donker- ik schaam mij er niet meer voor. Zodra ik de emoties, de triggers en de pijn omarm, worden de randjes eromheen langzaamaan minder scherp. 🤍

Veel van ons hebben geleerd dat het niet veilig wa

Veel van ons hebben geleerd dat het niet veilig was om onze emoties te omarmen.

Zodra we onze emoties als kinderen uiten konden deze triggerent zijn voor onze ouders/zorgverleners of wisten zij niet hoe deze emoties te verwerken of wat ze ermee moesten doen voor zichzelf.

Dus wat zij dan deden, was de emotie zo snel mogelijk uit de weg gaan door te doen wat zij zelf altijd deden en wat hun ouders hen hadden geleerd.

Ze leerden ons om emoties weg te stoppen.

We leerden om deze emoties weg te stoppen in plaats van deze te erkennen.

Er werd gezegd: ‘Je bent oké’. ‘Niet lullen maar poetsen’. ‘Stop met huilen’.

Misschien werd je niet gezien, of zelfs genegeerd zodra je van streek was.

Wat we dan kunnen gaan geloven is dat er iets mis is met ons zodra we deze gevoelens ervaren.

Want we moeten ons voelen zoals zij zich voelen- maar dit is heel anders dan hoe wij ons daadwerkelijk voelen.

Dit is een recept voor het geloven van dat het niet oké en veilig is om onze emoties te uiten.

We leren ons aan te passen. We leren onszelf te beschermen. We leren onszelf te saboteren en onze authentieke zijn op te offeren om anderen te pleasen.

Het is een overlevingsmechanisme en het is helemaal niet gek dat we dit zijn gaan doen.

Als dit de reactie is van de mensen die ons eigenlijk lief zouden moeten hebben, en ons zouden moeten beschermen- is het heel logisch dat we mensen wegduwen omdat we zo hard geloven dat we onszelf moeten beschermen.

Het probleem was niet de emotie, maar hoe jouw zorgverleners ermee omgingen. Want zij hadden niet de juiste tools om ermee om te gaan, en hun eigen emoties te verwerken- dus hoe konden zij ons dit dan leren?

Het is oké- jij bent oké. Emoties zijn oké. Altijd. 🤍

SWIPE voor een heel persoonlijk en kwetsbaar verha

SWIPE voor een heel persoonlijk en kwetsbaar verhaal. Ik deel dit, omdat ik nog vaak de vraag krijg of ik nog getriggert word.

Of ik pijn ervaar.

Of ik altijd weet hoe ik met situaties om moet gaan.

Omdat het zo lijkt, misschien?

Ik ben hier om eerlijk te zijn. 100%. Geen schone schijn op te houden- maar aan jullie te laten zien wat leven is. Wat het écht is.

Dus ja, ik word getriggert. Ik ervaar pijn. Ik weet soms niet hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan in eerste instantie.

Steeds beter, dat wel. Ik voel mijzelf steeds meer groeien naarmate er situaties op mijn pad komen waarin ik kan groeien.

Een trauma of pijn van het verleden kan in het nu getriggert worden. Het doel is niet om nooit meer getriggert te worden, maar om bewust te worden van wat ons triggert waardoor we onszelf kunnen onttrekken van de situatie en onszelf kunnen geven wat wij, in het verleden, zo hard nodig hadden.

Voor mij is dat die intense huilbui. Is het omarmen van mijn gevoel en toestemming om dit te voelen. Is op de rem trappen en erkennen dat ik moe ben. Is voor mezelf kiezen. Is liefde geven aan mezelf. Is delen met de mensen om mij heen. Is ontvangen. Is rust. Is schrijven.

Wees niet bang voor de gevoelens van vroeger die omhoog komen in het nu, maar omarm deze. Je bent opgebouwd uit je verleden en zal dit nooit vergeten, maar je hoeft er nu niet meer uit te leven. 🤍

Een vraag die ik de afgelopen sessies veel heb ges

Een vraag die ik de afgelopen sessies veel heb gesteld is: ‘wat betekent liefde voor jou? En ‘wat is liefde voor jou?’.

Voor iedereen is het anders.
Voor iedereen betekent het iets anders.
En voor iedereen is zelfliefde iets anders.

Zelfliefde kan zo groot voelen waardoor het onbereikbaar lijkt.

Focus je eens minder op het plaatje wat je koppelt met zelfliefde maar kom er eerst eens achter wat liefde betekent voor jou.

En ja, liefde kan zo moeilijk zijn.

Dat is ook oké.

Omarm dit. En zorg goed voor jezelf en je lichaam. Elke dag. Dat is al een heel mooi begin. 🤍

Zodra we de waarheid gaan inzien en ook gaan gelov

Zodra we de waarheid gaan inzien en ook gaan geloven dat een schoonheidsideaal niet meer is dan een mythe, uitgevonden door bedrijven om veel geld te verdienen, creëren we ruimte om foto’s waar wij onszelf dagelijks mee om de oren doen laten vliegen- niet meer te zien als norm.

Dan hebben we ruimte om foto’s die wij online zien niet meer te zien als een doel waar we naar toe zouden moeten werken om gezien te worden- of eindelijk gelukkig te mogen zijn met onszelf.

Foto’s zien van iemand die vanuit het oogpunt van een nieuw schoonheidsideaal het ‘perfecte lichaam’ heeft, neemt niet weg hoe mooi en en perfect jij bent.

We worden gebombardeerd met foto’s in deze maatschappij, en we mogen iedereen knap en prachtig vinden.

Maar weet je wat? Deze foto’s hoeven er niet voor te zorgen dat jij niet mag/kan inzien hoe mooi jij bent.
Het hoeft geen invloed te hebben op jouw gevoel van eigenwaarde.
Op jouw lichaamsbeeld.

Ik begrijp het. Vergelijken kan zo in je systeem zitten waardoor het soms zo lastig is om ermee te stoppen en tevreden te zijn met jezelf.

Ik heb mezelf gehaat. Mijn lichaamsbeeld verafschuwd.

Ik heb mij minderwaardig gevoeld zodra ik modellen in de tijdschriften zag of ik zelf, toen ik nog modellenwerk deed 10 jaar geleden, afgewezen gevoelt als mijn maten niet klopten of mijn borsten te groot waren en mijn heupen te breed.

Maar geloof mij alsjeblieft dat je op een andere manier naar jezelf kunt kijken. Dat je kunt stoppen met het jezelf vergelijken met iedereen en daarbij jezelf continue maar naar beneden haalt omdat het je onzeker maakt over jezelf en jouw plek in de maatschappij.

Het zijn maar foto’s. Het verhaal erachter. Het mens erachter. JIJ als mens- bent ZOVEEL meer dan een foto. Je bent zoveel meer dan je lichaam en het uiterlijk waarmee jij geboren bent. Hoe je eruit ziet maakt je niet minder of meer waard als mens.

Ik heb deze foto’s 1 minuut uit elkaar genomen. Het enige wat anders is, is de manier hoe ik de broek aan heb en de manier hoe ik sta. Foto’s laten niet het hele en het echte verhaal zien. Laten niet altijd de realiteit zien.

Je lichaam kan er van minuut tot minuut anders uitzien, en het is altijd oké. Áltijd. 🤍

Door te eten en onszelf de toestemming te geven om

Door te eten en onszelf de toestemming te geven om álles te eten zonder schuld, schaamte en compensatie.

Dit is de enige manier hoe we de obsessie rondom voeding, en de continue strijd in ons hoofd, kunnen loslaten.

Obsessie is een symptoom van restrictie. We geven onszelf te weinig eten, of eten zo restrictief, dat ons brein ons continue naar voeding toe trekt wat het nodig heeft of behoefte aan heeft.

Je droomt over eten en kan niet stoppen met het denken aan eten. Je nieuwe hobby is bakken en koken voor vrienden en je denkt echt dat je kok wil worden- allemaal symptomen van het feit dat je niet binnenkrijgt wat je nodig hebt of er restrictie/compensatie/angst onder zit.

In een onderzoek wat jaren geleden is gedaan (The Minnesota Starvation Study) werden mannen van alle leeftijden op een dieet gezet zodat onderzoekers konden zien wat er gebeurde met hen.

Obsessie rondom eten, en alle bovengenoemde symptomen kregen zij. Alleen maar omdat ze dus niet binnen kregen wat ze nodig hadden of gewend waren.

Dus wees nu eens heel eerlijk naar jezelf: geef je je lichaam wat het nodig heeft? Geef jij jezelf waar je echt trek en behoefte aan hebt? Zonder angst, zonder schuldgevoel en zonder compensatie? 🤍

Meer laden… Volgen op Instagram

copyright 2019 Bylianne | Site design by Station Seven